Andrzej Bobkowski (1913-1961)
Niemal całe dorosłe życie spędził poza Polską. Żył we Francji, potem w Gwatemali. Był autorem zaledwie jednej książki – „Szkiców piórkiem” - opublikowanej przez Instytut Literacki w Paryżu oraz kilkunastu esejów i opowiadań rozproszonych po różnych czasopismach, ale należy do grona najważniejszych pisarzy polskiej emigracji. Przez całe życie namiętnie korespondował z różnymi ludźmi, dzięki czemu do tej skromnej spuścizny doszły setki listów wysyłanych do przyjaciół i znajomych rozsianych po całym świecie.
Choć specjaliści zwykli oddzielać życie i twórczość artystów, w wypadku Andrzeja Bobkowskiego jest to szczególnie kłopotliwe. „Trzeba być subiektywnym w tej beznadziejnej epoce kultu mdłego obiektywizmu” – pisał.
I żył zgodnie z tą dewizą.
-Był postacią nieprzeciętną i fascynującą - podkreślał Jerzy Giedroyc, redaktor paryskiej „Kultury”, który Bobkowskiego uważał za jednego ze swoich najważniejszych współpracowników.
To talent pisarski o niezwykłych walorach. O słowie elektryzującym, o brawurze narracyjnej, niespotykanie bystrym widzeniu rzeczy, odwadze sądów. Pośród piór urodzonych na emigracji należał do najwspanialszych – twierdził poeta Kazimierz Wierzyński.
W ostatnich latach postać Andrzeja Bobkowskiego i jego twórczość przeżywają renesans. Wystawę w warszawskich Łazienkach pt. „Chuligan wolności” obejrzało 26 tys. osób. Trzeba było dwukrotnie przesuwać datę jej zamknięcia. W internecie pojawiło się kilka blogów i stron dedykowanych pisarzowi. Wychodzą kolejne wznowienia wydań jego opowiadań i listów. W 85 urodziny pisarza przez Warszawę przejechała masa krytyczna. Bobkowski staje się kultowym pisarzem rowerzystów i... blogerów.
Więcej informacji o Andrzeju Bobkowskim znajdziesz na poświęconej mu stronie internetowej.
